خلاصه: گفتیم اسمت چیه؟ گفت دلبر که جان فرسود از او، رفت …
عین رفتن جان از بدن، دیدم که جانم میرود!
آخه دانی که چیست دولت؟ دیدن یار، ولی ندیدن بهتر از نبودنشه…
همه اینجا سه روز دیگه وقت اعداممونه!
(برگرفته از داستانی واقعی به وسعت…ده سال)

نویسنده و کارگردان: مهدی راستی
شهر: تهران
بازیگران (به ترتیب حروف الفبا):
سعید آجرلو
آزیتا بالو
علی پیلهور
پانتهآ حسینی
حسین صفدری
شادی مهدی خانی
مهدی راستی
و
منصور نوبخت
بازیگران حرکت:
ابوالفضل امانی، فرناز بهرامی، سروناز تجلی صفا، زهراجعفری، حسام الدین درویشی، فاطمه درویشی، پدرام دهقان، محمدحسین رستمی، ماندانا سهرابی، ملیکا شاگردی، بهار شعربافی، نفس صفوی، زهرا عسگری، شیدا عیدانی، شیدا گرامی، رضا لک، حسن محسنی، پویا مرادی، زینب میرمحمدی
دستیار کارگردان: حسین صفدری
منشی صحنه: زینب میرمحمدی
عکاس و گرافیست: ستاره رستمی
طراح حرکت و موسیقی: مهدی راستی
📅 18 بهمن ⏰ 18:00 ⏳ 60 دقیقه 💳 بها: ۲۵,۰۰۰ تومان
3 نظر
hamoon festival
8 فوریه 2020 در 10:58 ق.ظپوریا صادقی:
یک نمایش آماتور درخشان
یک کار حرفه ای بی دقت
با این نگاه به سالن رفتم که کارگردان، آماتوره و بی دقتی ها، نپختگی ها، عدم هماهنگی ها و ایرادات متن رو ندیدم. فقط جسارت، نوآوری، بازی های از جان و دل و… رو دیدم. البته به عنوان تماشاچی، بسیار راضیم. چون لذت و شعف بی حسابی بهم داد.
اما گویا کارگردان جوان هست ولی آماتور نیست. سالهاست کار می کنه و تعدادی قابل توجهی نمایش روی صحنه برده. این تازه اشکالات رو به چشم میاره.
جذابیت درخشان این تئاتر در عصیانی بود که به نمایش دراورد. تا امروز عصیان زیاد دیده بودم، همه یک فریاد یا کمی لولیدن در خود بود. چهرازی اما عصیانی به حجم صحنه نشانم داد. عصیانی در طول صحنه، عرض صحنه و ارتفاعش. بی باکانه بود.
چقدر یاداور رویای نیمه شب تابستان بهکارگردانی الکساندر اکمان بود.
المانهای تصویری و صوتی موجود، ایده های جذابی داشت که خلق شده بود و رها شده بود. مثل انسان اولیه، خلق شده بود ولی تکامل پیدا نکرده بود تا کارامد و زیبا شود.
چند قسمت از دیالوگها می تونست حذف بشه تا مونولوگ نهایی به چشم بیاد.
این نمایش اگر ایراداتش گرفته بشه و پخته بشه، می تونه یک اثر درخشان و یک خاطره ی بی نظیر برامون باشه.
hamoon festival
8 فوریه 2020 در 10:59 ق.ظفرزاد جعفریان:
در کل نتونستم با نمایش ارتباط بگیرم و در همون نیمساعت اول از کار جدا شدم، فکر کنم مهمترین دلایلش میتونست عدم زمان بندی مناسب در عنوان مطالب، حجم زیاد خطابه طوری ها و دیالوگ، بیان نامطلوب بازیگران اصلی باشه
به نظرم وقتی شما ۷۰ دقیقه زمان برای نمایش دارید نباید کل اون رو پر کنید از خطابه های احساسی و مونولوگ های طولانی و پشت سر هم، در ضمن بازیگری هم فقط شور و احساس و فریاد نیست فن بیان گیرا و گویش مطلوب هم نیاز داره تا در تمام حالات تماشاگر رو با خودش همراه کنه و از دستش نده
این معایب احتمالی کار بود از دید من، وگرنه زحمت زیاد و دشواری فراوان هماهنگی این حجم از بازیگر و ایده های جذاب و پر هیجانی که خلق شد بی شک قابل تقدیره
hamoon festival
8 فوریه 2020 در 10:59 ق.ظنیلوفر ثانی:
اجرا ویژگی های خلاقانه و گروه فرم و اجرایی جذابی دارد. تلاش گروهی که می خواهد نوعی عنان گسیختگی را نیز در صحنه اجرا و منتقل کند.
متن سویه های اجتماعی و سیاسی متعددی دارد. دیالوگ ها برهمین اساس تنظیم شده اند اما نیازمند انسجام بیشتری در قسمتهای چندگانه که شامل مونولوگ های که شرح وقایع است.