27 ژانویه 2020 نمایشهای حاضر در بخش رقابتی 6 نظر
طراح، نویسنده و کارگردان: محمد نژاد
شهر: تهران
بازیگر : آروین شاه حسینی
طراح پوستر و بروشور: حسین مهرزاد
طراح نور: حمید سلامی
طراح لباس: وحید علی پناه
طراح گریم: زهره احمدی
مدیران اجرا: مهدی مختاری حسن آباد ، میلاد مرادی نسب
دستیاران کارگردان: میلاد الهی ، الهه طباطبایی ، فرشاد رسولی
منشی صحنه: الهه طباطبایی
عکاس: سارا ثقفی
ساخت ویدئو: معین دولت آبادی
با تشکر از محمدسلیمی
*کاندید بهترین بازیگر مرد از بیست و دومین جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی
*لوح زرین بهترین بازیگر مرد از نخستین جشنواره مونولوگ دانشجویی افرا
*کاندید بهترین کارگردانی در نخستین جشنواره مونولوگ دانشجویی افرا
📅 ۱۵ بهمن ⏰ ۲۱:۰۰ ⏳ ۱ ساعت 💳 بها: ۲۵,۰۰۰ تومان
6 نظر
hamoon festival
5 فوریه 2020 در 9:15 ق.ظمریم حاج محمدی:
در مورد پسری که اختلال جنسی دارد و میخواهد زن باشد روایت میکند مونولوگی که پسری به نام آرش با گریم و اطوار دلپذیر ارتمیس را روایت میکند. بازی درخشان او نقطه قوت نمایش بود که صد البته نمایانگر بداههپردازی و تسلط بر اجرای اوست. از نظر متن و نمایشنامه کار ضعیفی بود چرا که پس از نمایش موفق و علمی و قوی آبی مایل به صورتی هر چه نمایش هست دست کم در این خصوص باید برتریهای فرم و محتوایی به آن اثر داشته باشد. پایان نمایش و محو شدن هویت نامعلوم در نور تاثیر گذار بود. میزانسنها قدری رومخ و اعصاب خورد کن بود.
بوی لاک و بستن چشمها و شنیدن صدای پاشنه کفش حرکت بدیع و البته در نوع خود کنجکاو برانگیزی بود خصوصا وقتی ابتدای نمایش از بازیگر خواسته میشد چشمانش را با پارچهای که داده شده ببندد و بعد با چراغ قوه یک یک بازیگران را چک میکرد و حس شنوایی، ششم، بویایی را درگیر میکرد جوری که تو خود هویت همیشگیات نباشی.
hamoon festival
5 فوریه 2020 در 9:17 ق.ظفرزاد جعفریان:
با آغازش مشکل داشتم حتی بازی به نظرم کمی تصنعی میومد ولی رفته رفته روال بازی بهتر و بعد چند تعامل و ارتباط با تماشاگر تکمیل تر شد و آروین شاه حسینی قدرت ش رو به رخ کشید و در قسمت پایانی مخصوصن به اوج رسید، متن ساده به نظر میرسید و شاید در مقابل همتای قدرتمندش (آبی مایل…) حرف بیشتری برای عنوان نداشت ولی ریزه کاری هایی داشت که ارتباط احساسی خوبی با تماشاگر ایجاد میکرد و درکل از دید من مونولوگ خوبی بود که هنوز هم نیاز جامعه ما به دیدنش احساس میشه.
hamoon festival
5 فوریه 2020 در 9:21 ق.ظپوریا صادقی:
روایت زندگی یک دگرباشِ تراجنسیتی. فردی که جسمش نره و روانش زن.
و چه داستان غمباریه زندگیشون. و چه امید شیرینی اگر روزی بتونیم مثل خودمون بپذیریمشون. و اون روز، روزیه که انسانها رو از روی کاربرد جنسیتیشون! تمیز ندیم. این باردار میکنه، پس انسانه. این باردار میشه، پس انسانه. این نه باردار میشه و نه میخواد باردار کنه و [پیغام خطا] پس لابد اضافیه. وه…
کاش بتونیم روزی رو بیاریم که انسانها رو به صرف انسان بودن بپذیریم نه چیز دیگری.
بازی شگفت انگیز بود. تون صدا، لباس، راه رفتن با آن کفشها.
استند سرم، حس کشیدن همیشگی یک وصلهی ناجور را خوب منتقل کرد.
انتخاب لباس بسیار با فضای نمایش همخوان بود.
متن اما عمیق نشد در زندگی این عزیزان. گویا ترجیح داد در سطح گسترش پیدا کنه و جامعهشون رو نشون بده تا از پتانسیل بالای بازیگر برای بیان مسایل عمیقتر ولی محدود به یک فرد استفاده کنه. تصمیم کارگردانه و قابل احترام.
و اما جهل بزرگترین دشمن آدمیان است.
hamoon festival
5 فوریه 2020 در 9:25 ق.ظمحمد لهاک:
این حقیقت که اگر فرزند ، برادر یا خواهر من الجیبیتی بود
باز هم من همین نگاه مهر آمیز یا تحقیر آمیز رو داشتم و به همین راحتی از مسئله گذر میکردم تنها فکری هست که رهایم نمیکنه
شاید ماهیت ارزشگذاری در جامعه و شاید تعلق و یا تفکرات دینی و مذهبی شاید تابوها و شاید بیشمار مفاهیم برتر انگارانه در جامعه ذهن من رو به سمت خط زدن ، نادیده گرفتن و یا تفکر حذف بصری بعنوان ماهیتی مسموم و منفور شرطی کرده
شاید من اگر فرزندم ، برادرم یا خواهرم دچار این اختلال بود برای حفظ آبروی ارزشگذاری شده از طریق جامعه مخفیش میکردم ، دورش می انداختم و حتی حذفش میکردم
امشب برای چرایی این رفتار با خودم فکر میکردم من در جامعهای پرورش یافتم که اندیشه قالب ماهیتی زن ستیز داره، زن بعنوان مظهر رویش ، تعبیر امید و تفسیر عشق، سمبل لطافت و زیبایی، جنسیتی که از او زاده شدیم و با او آرام گرفتیم و جنسیتی که پنجاه درصد جامعه رو تشکیل میده
ما تمام و کمال تحقیرش میکنیم و جدی نمیگیریمش همه جور برای تهدید و تخریبش فکت میسازیم و قانون تصویب میکنیم حالا این جامعه که در صدد انکار نیمی از خودشه چطور قراره با اختلال جنستی کنار بیاد
اما نمایش:
به نظرم آروین خان شاه حسینی با تسلط از پس این نقش برآمد نقشی که برای من شخصاً گاهی رجوع به تکراریهای فرمش حال بهم زن بود
قدرت بازیگر اگر چه از تمرین و تمرکز میآمد اما به زعم من متن هم در رسیدن به اوجها بی تاثیر نبود
المانهای چشمگیر و مجهول و خط روایت داستان شاید گاهی شعاری و گل درشت بود اما برای من آزار دهنده نبود
به نظرم این مونولوگ هر چند نه جامعه آماری کل رو بررسی میکنه و نه در پرداخت جامعه آماری کوچک به نظر موفق میاد اما به شدت جذابه
اجرا در نقطهای نزدیک به جوش حوصله مخاطب ایرانی یعنی ۷۵دقیقه است اما من شخصاً زمان رو حس نکردم و با اثر تا پایان همراه شدم
برای من اجرا از سطح متوسط بالاتر و در لیست اجراهای با کیفیت قرار میگرفت امیدوارم در حد اجراهای جشنوارهای عقیم نمونه و به اجرای عموم برسه چرا که گمان میکنم مخاطب بعد از دیدنش راضی از سالن بیرون میاد
hamoon festival
5 فوریه 2020 در 9:31 ق.ظرضا بهکام:
اثري مبتني بر تك گويي(منولوگ) با طرح موضوعيت شخصيتهاي تراجنسي كه محتوا تلاش دارد تا با خُرده روايتهاي داستاني جايگاه اين رسته از جامعه را ترسيم كند؛
مواجهه شخصيت با اجتماع در بستر طرد خانواده و عدم پذيرش عمده افراد در جامعه از دغدغههاي هدفمند نمايشنامه است كه با بازي خوب آروين شاه حسيني تؤام است؛
بازيگري كه با رعايت ميميكهاي صورت و نمايش جزييات دقيق رفتارهاي شخصيتي يك تراجنسي در بيان، حركات و فيزيك خود از آيندهاي روشن و درخشان براي او خبر میدهد.
تعامل بازيگر با مخاطبين از نقاط چالشی اين موضوع حساس است كه بازيگر بخوبی از عهده آن بر آمده است.
تروماي مطرح شده از شخصيت به جرح و تعديلي درست نمیانجامد و چرايی برخي سؤالات از قبيل علت وقوع اين اختلال از منظر پزشكی و برخی سؤالات روانشناسی ابتر میماند اگرچه كه ويدئوهای ضبط شده و پخش حين اجرا از زبان خانواده شخصيت تراجنسی و افراد محله وی و روايتهای كوتاه تعريف شده از زبان بازيگر كمك كوچكی به اين بخش از هسته اصلی نمايش میكند ولی كافی نيست؛
نظم و هندسه ميزانسنها اگر چه سعی در تعادل واگويهها و ريتميك كردن اثر منطبق با شخصيت قصه دو قطبی آرش و آرتميس دارد ولی در پارهای از اجرا الكن است و از بدنه اجرا بيرون میزند؛
كاركرد برخي آكسسوارهای صحنه بی دليل و يا تأثير كمی در اجرا دارد مانند بطریهای آب كه در صورت حذفشان اتفاق خاصی نمیافتد و شايد برای من يك نقطه صفر آغازين در تعويض صحنهها و شروع روايت جديد از زبان بازيگر باشد كه در جهت پايين آمدن زمان نمايش جای كار و بازنگري دارد؛
چهرهپردازی و طراحی لباس مناسب است؛
موزيك مورد استفاده كاركرد مناسبی در اجرا ندارد و تأثيری در احساسات مخاطب و همچنين تحولات صحنهای ايجاد نمیكند؛
تنوع نور كم است ولی استفاده مؤثر از نور اسپات از نقاط مثبت نمايش است؛
صحنه اول و بستن چشم بند براي مخاطبين نياز به خلق فضاي ذهنی قویتری دارد تا ما حضور يك تراجنسی را با حس لامسه و بويايی خود بيشتر حس كنيم و غافلگيري پس از آن نقطه اوجی براي صحنه افتتاحيه باشد تا مخاطب با وضعيتی مهيبتر به ادامه كار ترغيب شود.
از نويسنده و كارگردان اثر و بازيگر نازنين و تيم اجراييشان كمال تشكر را دارم همچنين از مديريت فرهيخته و اعضاي نازنين مجموعه تئاتر هامون.
hamoon festival
5 فوریه 2020 در 9:34 ق.ظمحسن جوانی:
پمپاژ غمِ فیکِ بیاثر
۱٫”اختلال” تلاشی است برای ایجاد حسِ همراهی در مخاطبینی که به دیدهای “غیرانسانی” به این پدیده “انسانی” مینگرند. این تلاش اما در بستری خام و سطحی گسترده شده و در نهایت دریافت منحصربه فرد و ویژهای نسبت به سایر پرداختهای پیشین به تماشاچی ارائه نمیدهد: متن فاقد عناصری بلقوه برای تکمیل کاراکتر و ایجاد راهی حسی برای حس همراهی در تماشاچی است و تعریف داستانی حرنانگیز که برای دیگران اتفاق افتاده کمکی در تعریف بلای جاری در زندگی (بازخوردهای بسیار بد و دائمی اجتماع) و تأثیر مستقیم بر زیست کاراکتر نکرده و صرفاً بار “ملودراماتیک” اثر را بالا برده است که نشان عدم دغدغهمندی فکری صاحب اثر در این حوزه است.
۲٫نگاه سطحی به این پدیده در تمام عناصر قابل دسترس و ملومس است: کلیه اعمال در ابتدای نمایش (بستن چشم، لاک و …) صرفاً برای ردیف یک سالن قابل لمس و حس شدنی است و این نگاه تا پایان نمایش با پایین نگه داشتن صدای بازیگر تا انتها ادامه دارد.
۳٫توازنی که بنا بود برای تعادل غم و شادی به واسطه ارتباط بازیگر با تماشاچی برقرار شود به علت عدم شخصیتپردازی صحیح و تکمیل کاراکتر منسجم، نامتوازن رها شده و تلاش عملی بازیگر در اجرا نمیتواند کاستیهای متن را جبران کند.
۴٫اجرای بازیگر به تناسب متنی که در اختیار دارد (و میزانسنهای اَلکنی که کارکردی جز حرکت صرف برروی صحنه ندارند) در کنار طراحی لباس و گریم، ستودنی و از نکات قابل توجه اجرا میباشد.
۵٫موسیقی انتخاب شده غیرهمراهیبرانگیز و در عمل منقطع کننده اتباط حسی با اثر است.
۶٫در نهایت اما جا دارد دغدغهمندان این حوزه تلاشی برای به نمایش گذاشتن افرادی که در شناسنامه “زن” و در عالم وجودی “مرد” هستند نیز مد نظر قرار دهند.
۷٫عرض خسته نباشید به گروه اجرا بهویژه بازیگر محترم و تشکر ویژه دارم از تیم همراه و دوستداشتنی مجموعه “هامون”.