دهمین شب جشنواره تئاتر هامون، “رویش ناگزیر دخی ها در حاشیه” و “گردن” را بر صحنه دید.
به گزارش ستاد خبری نخستین جشنواره تئاتر هامون، “رویش ناگزیر دخی ها در حاشيه” به نویسندگی رضا شاهبداغی و کارگردانی مهدی محمدی از تهران و “گردن” به نویسندگی و کارگردانی آرمین حمدی پور از شیراز، دو نمایش اجرا شده در شب دهم جشنواره هامون بودند.
مهدی محمدی، کارگردان نمایش “رویش ناگزیر دخی ها در حاشیه” دلیل انتخاب فرم اجرایی موزیکال برای این نمایش را چنین گفت: متن این کار خیلی به شعر نزدیک است و دیالوگ های آهنگین دارد و همین من را به سمت شیوه اجرایی موزیکال برد که بتوانم دیالوگ های شعرگونه این متن را به فرم تصویری درآورم و اصولا این متن برای یک فضای موزیکال نوشته شده است.
محمدی، در مورد دغدغه این نمایش گفت: محدودیت هایی که در جامعه وجود دارد و گاه حتی از خانواده شروع می شود دغدغه این نمایش است. چارچوبی که حتی وقتی کاراکتر نمایش از آن خارج می شود، با چارچوب های بزرگتری مواجه می شود و این بار تلاش می کند با کسب آگاهی، به چارچوب قبلی بازگردد.
آرمین حمدی پور، نویسنده و کارگردان نمایش “گردن”، در گفتگو با ستاد خبری جشنواره در مورد این نمایش گفت: من طرحی کلی برای متن این کار داشتم و در جریان تمرین با بازیگران و با ایده ها و امکاناتی که آنها به من می دادند، جزئیات این ساختار کلی شکل گرفت. من این شیوه را در کار قبلی هم تجربه کردم چون معتقدم که این شیوه بازیگر را بیشتر درگیر کاراکتر می کند.
حمدی‌پور، درمورد فرم اجرایی این نمایش گفت: من به دنبال یک فرم اجرایی بسیار ساده بودم و چون این کار رفت و برگشت های زمانی زیادی دارد این فرم اجرایی را انتخاب کردم چون می توانست روایت را بهتر پیش ببرد و درست تر به مخاطب انتقال دهد.
* ستاد اجرایی جشنواره عکس‌های یادگاری گرفتند!
در شب های آخر جشنواره، حس های متضادی در چهره ستاد اجرایی می بینید. چهره ها به خاطر خستگی زیاد این روزهای پرفشار، شادابی روزهای اول را ندارد و انگار همه به انتظار تمام شدن این فشار هستند اما هنوز همه لبخند می زنند.
اما در پس این نگاه های خسته و لبخندهای مدام، دلتنگی غریبی موج می زند و این جمله تکرار می شود: خسته ایم اما کاش تمام نمی شد!
شب ِ دهم، بهترین فرصت بود که این خستگی ها، لبخندها، و دوستی ها در قاب عکس های یادگاری ستاد اجرایی ماندگار شود.
لبخند، یک، دو، سه …
پاسخ بدهید