بابک سعیدیان، نویسنده و کارگردان نمایش “عطر سیب، طعم خون” در شب پنجم جشنواره تئاتر هامون، کار خود را به صحنه برد. وی در گفت‌وگویی که با ستاد خبری جشنواره داشت، با بیان این که جشنواره هامون تنها جشنواره‌ای است که می توان در آن کار خلاقانه ارائه کرد، گفت: تئاتر تجربی، آزمون و خطاهای خودش را دارد. تلاش کردم از طریق نشانه‌ها، قصه را به مخاطب منتقل کنم و امیدوارم با وجود ناهماهنگی‌های پیش آمده، مخاطب با کار ارتباط برقرار کرده باشد.
* این نمایش بر انتقال مفاهیم از طریق نشانه‌ها استوار بود، چه شد که به این نوع بیان روی آوردید؟
اساس کار من بر آ‌شنایی زدایی از اشیاء روزمره و تبدیل آن‌ها به فضای دیگر، ساختن آثار حجمی و میزانسن دادن با آن‌ها، و دراماتورژی کردن استوار است. من به دنبال این بودم که بیان جدید و کمتر آزموده شده‌ای را وارد تئاتر کنم. البته تئاتر تجربی، آزمون و خطاهای خودش را دارد و خیلی زمان گذاشته بودم که این قصه را از طریق نشانه‌ها به مخاطب منتقل کنم.
* از نتیجه کار راضی بودید؟
متاسفانه ناهماهنگی‌هایی پیش آمد و اتفاقاتی که می‌خواستم رخ نداد و همین باعث شد که مخاطب کمی اذیت شود. خودم خیلی راضی نیستم.
* فضای جشنواره هامون را چطور می‌بینید؟
جشنواره هامون فضایی است که می توان در آن کار خلاقانه ارائه کرد و این در جشنواره‌های دیگر ممکن نیست. جشنواره‌ای مثل تئاتر فجر چارچوبی پیدا کرده که شاید کارهای تجربی خیلی سخت از فیلتر آن رد شود. اما در جشنواره هامون برای حرف جدید زدن فرصت وجود دارد و من به این خاطر از آقای حجازی فر بسیار ممنونم که این موقعیت را برای جوانان فراهم می‌کند که هنر خود را ارائه کنند. من وقتی از این جشنواره مطلع شدم به سر دویدم و بسیار خوشحالم که در این جشنواره حضور داشتم.
* سال‌های آینده هم با جشنواره هامون همراه خواهید بود؟
بله ۱۰۰ درصد. اگر چوب لای چرخ جشنواره‌ای که می‌خواهد کار جدید انجام بدهد، نگذارند و آقای حجازی‌فر با تمام مشکلات و سنگ اندازی‌ها نا امید نشود و این راه ادامه پیدا کند، حتما خواهم بود. ما گوشه‌ای دنج می خواهیم که حرف‌مان را بزنیم.
* اگر صحبت دیگری دارید، بفرمایید.
تئاتر را دریابیم. تئاتر طفل معصومی است که نیاز به حمایت دارد و افرادی مثل هادی حجازی‌فر بسیار کم هستند.
پاسخ بدهید