سیامک زین الدینی، نویسنده و کارگردان نمایش “ناگهان سامورایی” که آخرین اجرای نخستین جشنواره تئاتر هامون بود، در گفت‌وگو با ستاد خبری جشنواره، گفت: من خودم یکی از بچه‌های دهه شصت هستم و دلم می‌خواست از مشکلات این نسل به واقع سوخته حرف بزنم.
* آقای زین الدینی، شما نویسنده کار هم بودید، ایده این متن از کجا آمد؟
من خودم دهه شصتی هستم و بازتاب‌های مخرب تمام اتفاقاتی که نسل بچه‌های دهه شصتی تجربه کرده‌اند را لمس کرده‌ام. از طرفی تعدادی از دوستان من که ورزشکارهای درجه یک هستند، سرنوشت‌های تلخی پیدا کردند. همه این‌ها باعث شد که من به سمت نوشتن این متن بروم تا درد دل این نسل را به صحنه ببرم.
* چرا سامورایی؟
– پدر من از بچگی به من سیاه سامورایی می گفت! سامورایی‌ها مرام و مسلک خاصی دارند و نمادشان سنجاقک است.
من می‌خواستم از این مرام و مسلک در کار استفاده کنم.
* چطور به این فرم اجرایی رسیدید؟
– من زمانی که متن را نوشتم می‌خواستم به صورت کنفرانس و تک گویی ارائه کنم. اما در این مسیر، اتفاقات و خاطراتی به ذهنم رسید که خواستم به صورت کولاژ در کار استفاده کنم و تلاش کردم تمام جزئیات را درنظر بگیرم.
پاسخ بدهید